| Ugaki de Samoerai | ||||||||
|
[71-51] > |
 Ugaki van Robert Gigi is de 9e nieuwe strip in PEP in 1971. Met deze strip wordt opnieuw een noviteit geïntroduceerd: het lange verhaal in één aflevering. Strips in PEP hebben tot dusver meestal 2 en maximaal 4 platen; de eerste twee titleloze verhalen van Ugaki beslaan ieder 6 pagina's. Het derde en laatste verhaal - avontuur bij Kanzaki - heeft 8 platen en wordt over twee nummers verspreid. Net als Dick Tracy en Betty Boop (klassieke Amerikaanse cult), Alfred de Wees (nieuwe Franse strip-generatie), is Ugaki een voorbeeld van de nieuwe trend in PEP, die de week erna nog verstrekt wordt door de introductie van Philemon. In 1972 zal deze ontwikkeling zijn volledig beslag krijgen. De strips worden volwassener, bizarder, geweldadiger en ook artistieker. In Ugaki de Samoerai maakt Robert Gigi regelmatig gebruik van nieuwe visuele filmische technieken als split-levels, het uitvergroten van details, en wisselingen van perspectief. Tekst wordt vaak achterwege gelaten, geweld is een permanent bestanddeel van de strip.  De strip - gesitueerd in de 17e eeuw - verschijnt voor het eerst in PEP, later ook in het Frans in Tintin (1974) en Charlie Mensuel (1985). Voorafgaand aan Ugaki maakt Gigi voor Francs-Jeux Hito le samouraï vanaf 1965.Gigi is beïnvloed door de film 'The Seven Samurai' van de Japanse filmmaker Akira Kurosawa uit 1954. In de film die aan het eind van de 16e eeuw speelt, redden zeven Samoerai - reizende Japanse ridders - een dorpje uit de handen van een bende bandieten (links de Japanse filmposter). Vooral het eerste verhaal vertoont duidelijke overeenkomsten met de filmplot.  In
1981 verschijnt het album Ugaki de Samoerai bij Dargaud. Aangezien in
PEP slechts 20 platen zijn verschenen, zijn deze verhalen aangevuld
voor de albumversie. In het Frans verscheen het album in 1980 als 'Ugaki - Le serment du Samourai. Een tweede boek verscheen als 'L'escrimeur fou' in 1985 - deze verhalen verschenen in het Franse Pilote in 1979 en 1980. Een derde boek is wel opgezet maar nooit voltooid. Als tekstschrijver wordt vaak Yvan Delporte aangeduid. Op de cover van het boek en in PEP ontbreekt zijn naam echter. Of Delporte de teksten voor de PEP-versies geschreven heeft is zeer onzeker. |
|
||||||
|
|
|
|||||||
